Pozwól swemu sercu lśnić
Zamknijmy oczy i otwórzmy serca
Zamykam oczy, żeby widzieć.
PAUL GAUGUIN
Patrz sercem
„Dobrze widzi się tylko sercem.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.”
(Antoine de Saint-Exupéry “Mały Książę”)
Harmonia
Pokochaj siebie i idź za głosem swego serca.
Wzniesienie
Skarb w sercu
Trzymasz w wyciągniętych dłoniach
Swój Skarb – małą gwiazdkę
Która opromienia twoją twarz i twoje serce.
Pielęgnujesz to światełko, przytulasz
Chronisz je troskliwie.
I lękasz się by nie zgasło,
By nie zginęło gdzieś w mrocznych czeluściach…
Spójrz za siebie, twoje serce rzuca cień.
To w nim czai się strach, chronią się lęki,
Chowa się wszystko to, co chcesz ukryć przed światem,
Co codziennie szepcze ci do ucha
Żebyś zostawił to światełko,
Że ono nie jest ci potrzebne.
Nie słuchaj go, lecz weź ten swój skarb
I przyjmij go do swego serca
Bowiem tam jest jego miejsce,
A wtedy cień zniknie, a wraz z nim strach.
A ty staniesz się światłem
Latarnią morską dla zbłąkanych cieni.
Bądź Światłem!
Bądź Miłością!
Bądź Drogowskazem!
Bądź Drogowskazem!
Taki jest twój cel…
I nie chowaj swego skarbu przed światem
Nic nie może go zranić ani skrzywdzić
Bowiem cień nigdy nie stłumi światła,
To światło zawsze rozświetla mrok.
Więc zrzuć pancerz, otwórz swe serce
I pozwól rozbłysnąć miłości
Bo ona jest jedyną rzeczą
Która wzrasta, gdy nią się dzielimy.
Więc ja teraz dzielę się nią z Wami…
…przyjmujecie ją?
Posłuchaj
Wsłuchaj się w słowa piosenki
Która w twej duszy gra
Wsłuchaj się w rytm swego serca
Tętniącego życiem
Wsłuchaj się w słowa
Rozbrzmiewające w twej głowie
I bezgranicznie im zaufaj
I podążaj za nimi
Dopisując swój własny tekst
Do melodii duszy
I przemierzaj swe życie
Tanecznym krokiem
Z radością
i miłością w sercu!
Drogowskaz
Dziękuję, że JESTEŚCIE!
A to w podziękowaniu moim dwóm Aniołom
(One wiedzą za co 😉 ).
Serce poety
W gęstwinie uczuć po serce zanurzony
W białe skrzydła anielskie obleczone
Stoi poeta czekając rozedrganej gwiazdy
Co mroki rozświetli swą iskierką malutką
I co wielki pożar w sercu wzniecić może
I rozgorzeć miłością czystą i największą.
Poeta w niebo z tęsknotą spogląda
Gwiazdy swej najjaśniejszej szukając
Choć w swym sercu w skrzydła oplecionym
Nosi zawsze swą gwiazdkę przy sobie
Nie musi jej szukać, nie musi jej czekać
Wystarczy że ujmie delikatnie w dłonie
I pocałunek słodki na jej ramieniu złoży
A rozbłyśnie radośnie z miłością zapłonie
I mroki rozpędzi skrzydła swe rozwijając.