Wpadła dziś w oczy i… zapadła w serce…:
O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju,
Abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść,
Wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda,
Jedność tam, gdzie panuje zwątpienie,
Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz,
Światło tam, gdzie panuje mrok,
Radość tam, gdzie panuje smutek.
Spraw abyśmy mogli
Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
Nie tyle szukać miłości, co kochać;
Albowiem dając – otrzymujemy,
Wybaczając – zyskujemy przebaczenie,
A umierając, rodzimy się do wiecznego życia.
Piękny tekst tej Modlitwy jest przypisany św. Franciszkowi i jest wielkie prawdopodobieństwo, że On jest autorem. Ukazał się ponad 100 lat temu. Fragmenty Modlitwy, ze względu na jej głębię, a jednocześnie prostotę przesłania bywają/bywały cytowane przez wielkich tego świata przy różnych okazjach.
Cudne słowa…Przecudne…przepełnione Miłością, Wiarą, Nadzieją.
"Spraw, Panie (…)" – ileż tu zaufania do Najwyższego.